quo nomine a priscis Romanorum appellabantur ministri sacerdotum. Porro praeter literas et grammaticam atque rhetoricam artem protulit et Mercurius astronomiam et geometriam, quam primi certe atque prae ceteris excogitarunt atque coluerunt Aegyptii, propter summam ejus artis necessitatem in discernendis atque restituendis agrorum finibus inundatione Nili conturbatis. Invenit idem et literas, quas hieroglyphicas vocant, sive symbolicas, quibus cum occultas causas et omnem rerum naturam condidisset et in monstrosas figuras rerum elementa commutasset, aegyptiae peperit religionis insaniam traduxitque ignaram latentium sententiarum plebem ad eorum cultum animalium ac rerum, quarum figurae naturalium causarum arcana sapientibus reserabant.
Hinc sapientia Aegyptiorum omnis in religionem versa erat, rerumque naturalium cognitio vafra et ancipiti eorum theologia continebatur: quam sacerdotes una cum sacris in templorum aditis asservabant. Mercurium hunc longe antiquissimum, qui primus vocatur, excepit multo post tempore, nempe quinquagesimo a discessu Israëlitarum anno, Mercurius secundus, qui prioris inventa ab se susius explicata meliusque digesta simul cum sacrorum ritibus contulit in uberiores libros, quos sacerdotes curae suae traditos, longo ordine ac solemni ritu procedentes festis diebus circumferebant[a 1]. Is etiam annum emendavit per dies ad solis cursum numeratos, quinque[a 2] intercalatis diebus, cum ante jam Aegyptii duodecim in menses annum tribuissent. Falso autem huic adscribitur liber ille sacris ex literis et Platonis doctrina contextus, per monachum fortasse aliquem otio nimis abundantem: fraude jam ab eruditissimis criticorum detecta.
Hujus ex Mercurii libris, tamquam ex primo sapientiae fonte, ad gentes omnes et praecipue ad Graecos bonae artes et doctrinae manarunt, postquam Phoenices assidui navigationibus et mer-
