Pagina:Gravina, Gianvincenzo – Scritti critici e teorici, 1973 – BEIC 1839108.djvu/368

Haec pagina emendata est
366
orationes

non tam utiliter quam jucunde. Siquidem literarum in omni genere laudem diuturni temporis auctoritas evulgavit et juventutis animos ad labores satis sanctissimi principis nostri erga literas effusa beneficentia cohortatur, ut studiosis non aliud ab oratione nostra sit appetendum, quam lux praevia in ipso vestibulo doctrinarum explicationem singularum percurrens, velut aurora diem; quae cupidae juventuti antequam res cognoscat singulas faciem recludat et sortem pandat universarum, ut quod in cursu studiorum a doctissimis praeceptoribus per singulos articulos expressum habebunt, a nobis in ipso initu delineatum ac leviter adumbratum accipiant.

Quamobrem ortum et statum inclinationemque doctrinarum, earumque instaurationem indicabimus, cumque usuveniet duces et auctores magis idoneos efferemus et quae obrepserint vitia notabimus, ut norint juvenes quid quosque sequi e scriptoribus debeant et quae declinare. Quod rectius fortasse mihi procedet si studiosos mecum in altum per aetates regionesque remotissimas ad capita fontesque doctrinarum avectos ad nostra usque tempora jucunda sane animorum peregrinatione reduxero, quid utile ac noxium ubique sit, brevi hac navigatione, ubi se occasio dederit, ostensurus.

Humana sapientia, ipsismet Graecis ultro fatentibus, originem ducit a barbaris. Barbari vero eam ab Hebraeis acceperunt, quibus per Abrahamum primo, deinde per Mosen interpretem tradita fuerat a Deo. Quod e commissis inter se summis vetustae doctrinae capitibus et ex priscorum Graeciae sapientum peregrinationibus comprobatur, ut hebraicam tamen veritatem fabulosa Graecorum theologia intertextam deprehendamus. Et vero, si testes antiquitatis magis idoneos consuluerimus, praesto in primis nobis erit Megastenes, qui apud Eusebium et Clementem Alexandrinum ait omnia quae Graeci veteres de natura scripserunt, petita esse a Brachmanis apud Indos, quos et Judaeos appellat eaque omnia inveniri apud barbaros, atque in India quidem apud Brachmanos, in Syria vero[a 1] apud Judaeos: quorum ----

  1. Clem. Alexandr., Strom., lib. i, p. 305.