integros et concordes. Itaque paucos intra menses eliguntur plures, detruduntur totidem, tandem sapientiorum consensu principatus insignibus ornatur
27. Petrus, defuncti principis Stephani Stolnikus sive dapifer, et in consecratione Alexander III cognomento Lapussnensis dicitur. Hunc contra ab adversa parte in solium principale intruditur
28. Despota, nostris historicis Haereticus vulgo dictus, homo astutus et πολύγλοττος, Turcarumque auxilio Alexandrum principatu pellit; hic cum multorum aversos a se animos sciret, atque veneno aliquoties fuisset petitus, obiisse se simulat, sibique simile simulachrum monumento inferri iubet, ipse vero clam in Poloniam aufugit, penitius nimirum suorum consilia exploraturus. Post eius discessum. Moldavi
Alexandrum III Lapussnensem postliminio in solium revocant at hoc gaudium ipsi non fuit diuturnum. Etenim
Despot e Polonia reversus, confirmatis Polonorum accessione sibi faventium copiis, illum facile pellit, et sedem deserere cogit. Eo tandem extincto, tyrannice sceptra arripit
29. Stephanus IX Tomsse, qui ipsius ante Hetmannus sive militiae dux fuerat. At Moldavi mox pertaesi iniustae dominationis, pristinum legitimumque suum Principem
Alexandrum tertium tertio e Polonia, ubi delitescebat, revocant, qui Stephanum conserto proelio vincit, capit, et capite plectit. Post tot fortunae vicissitudines, faventiore tandem aura aliquandiu usus, in ipso solio extinguitur, relicto bonorum et principatus haerede filio
30. Bogdano IV. Is cum sine liberis obiiset, per baronum suffragia principatum obtinuit
31. Iohannes, cognomento Armenus, ita dictus, quod in ieiunio SS. Apostolorum, Armenorum more carnes comederet, homo graece et latine doctissimus, celeberrimi Graecorum Grammatici, Ioannis Lascaris, quondam condiscipulus, cuius ad illum epistolae et hodie in Crusii Turco-Graetia extant. Hic cum detrectaret dominationem, et libertatem affectaret, fraude ab iis captus et per camelos in duas partes discerptus est. Successorem ei Turcae dixerunt
