Marsilius Ficinus florentinus Reverendissimo in christo patri. D. Ioanni Medici sanctæ romanæ ecclesiæ Cardinali suppliciter se commendat.
Cum epistolam ad te scribere statuissem in cardinea dignitate nuper
tibi collata gratulaturam, cogitarémque cui potissimum eam darem
tibi reddendam, qui congratulationem nostram efficeret ádmodum
gratiorem, in academiam me subito contuli sperans in eius saltem
penetralibus salutatorem nobis aliquem tibi acceptissimum non
defuturum. Illic ego divina quadam sorte, primus occurrit Iamblichus
inter academicos cognomento divinus, et magnus ibi sacerdos. Cui
quidem salve inquam Iambliche sacerdos magne. In præsentia (ut vides)
Ioanni medici, novo christianæ religionis antistiti congratulaturus
sum. tu precor, si iusta peto, congratulationem nostram alioquin
ieiunam, divinis verbis, mysteriísque tuis efficies pleniorem. Annuit
ille precibus, atque hac ad te sententia Ioannes sacerdos magne venit
Magnusque ille sacerdos. Tu igitur salutatorem tantum lætus excipeatque post
salutationem primam, post lectam epistolam, quid divinus ille loquatur,
si placet attentius audi. promisit enim, ut sua tuáque persona pariter
digna diceret, se tibi brevibus, quid ægyptii, et assyrii sacerdotes de
religione, rebúsque divinis senserint, expressurum.
ARGUMENTUM IN LIBRUM IAMBLICHI.
Porphyrius, qui inter platonicos propter excellentiam philosophus appellatur. longam
in ægyptum misit epistolam ad Anebonem sacerdotem variarum, et gravium
quæstionum plenam ad omnes philosophiæ partes spectantium, præsertim ad deum, atque
angelos, dæmonésque, et animas. ad providentiam. ad fatum. vaticinia.
magicen. miracula. sacrificia. vota. Porphyrii quæstionibus respondit
Iamblichus eius auditor. Introducit vero Porphyrio respondentem Abamonem
ægyptium sacerdotem pro Anebone discipulo suo, ad quem porphyrius
misit epistolam. Huius ergo quæstionis totius, atque responsionis profecto
divinæ, tanque in Plotino adhuc nimium occupatus singula ferme non verba,
sed sensa traduxi, ut non mirum putari debeat, sicubi divulsa videatur
oratio, Præsertim inter ipsa disputandi principia ubi levior iactura
verborum. Iam deinceps verborum etiam contextus magis perpetuus apparebit.
Coactus vero sum interdum meum aliquod verbum vel continuationis, vel
intelligentiæ gratia interferre. Velocioris autem editionis etiam in
causa fuit Pierleonus vir omnium cupidissimus secretorum. Verum id
quod in primis admiror, hic semper affectare videtur, quæ iam possidet.
Nam divinitate quadam ingenii philosophorum arcana et
græcorum et barbarorum nondum lecta consequitur.
